We krijgen een nieuwe koning, en hij is afkomstig uit een kleurrijke familie (deel 17): bij de gratie Gods. Gisteren schreef ik dat sommige Oranjes een behoorlijke klap van de molen hadden gekregen, maar sommige onderdanen zijn ook aardig getikt.
Zo was er enkele jaren terug iemand die premier Balkenende verzocht om de documenten te openbaren ‘waarin overtuigend bewezen en gestaafd wordt dat mevrouw Von Amsberg door God bij zijn gratie benoemd is tot Koningin der Nederlanden’. Een kolderieke vergissing, want dat ‘bij de gratie Gods’ betekent niet dat de koningin door God op de troon neer zou zijn gezet, maar juist het tegenovergestelde: met dank aan God is ze nog niet met pek en veren van die troon af gesmeten. Als je bedenkt dat die toevoeging ‘bij de gratie Gods’ aan het begin van de negentiende eeuw werd bedacht is dat niet zo gek, want in die tijd kwam dat nogal eens voor. Ook de Oranjes hebben er ervaring mee, want stadhouder Willem V werd in 1795 het land uitgejaagd. Het maakt dus niet uit of er een god bestaat en of je daarin gelooft; de Oranjes zijn op de troon gezet door Van Hogendorp, Van der Duyn van Maasdam en Van Limburg Stirum en ze zijn in ieder geval hun God dankbaar dat ze in de loop der eeuwen niet bij een of andere revolutie gelyncht. Zo dankbaar dat Beatrix een interview tegenhield waarin Willem-Alexander liet weten dat hij ‘eigenlijk niet in God geloofde’. Dat interview verscheen nooit in NRC, het belandde in de bureaula.
Vanwege de troonswisseling op 30 april 2013 presenteerde ik mijn volgers op social media een korte serie over de kleurrijke geschiedenis van de Oranjes.
